مقایسه زاویه والگوس زانو و نوسان پاسچر در دو حالت با و بدون حمل کوله نظامی بین نظامیان با و بدون سندرم درد پتلوفمورال
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 25، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 181
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-25-1_003
تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: سندرم درد پتلوفمورال یک اختلال شایع اسکلتی- عضلانی با شیوع بالا در بین پرسنل نظامی است. تغییر الگوی حرکتی و اعمال بار می تواند افزایش نوسان پاسچر را در پی داشته باشد و منجر به توسعه سندرم درد پتلوفمورال در نظامیان شود. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه زاویه والگوس زانو و اثر حمل کوله نظامی بر نوسان پاسچر در نظامیان با و بدون سندرم درد پتلوفمورال می باشد.روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، ۲۱ پرسنل نظامی مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس و ۲۱ پرسنل نظامی سالم به روش جور کردن با گروه مورد، به صورت داوطلبانه شرکت کردند. شاخص های نوسان پاسچر که شامل طول مسیر جابجایی، انحراف معیار نوسانات داخلی- خارجی، انحراف معیار نوسانات قدامی- خلفی بودند به وسیله دستگاه توزیع فشار زبریس در دو وضعیت با و بدون حمل کوله نظامی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین زاویه والگوس زانو در طی آزمون اسکات تک پا ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و تی همبسته در سطح معناداری ۰/۰۵ با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد.یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که زاویه والگوس زانو، طول مسیر جابجایی، انحراف معیار نوسانات داخلی- خارجی، انحراف معیار نوسانات قدامی- خلفی، در هر دو وضعیت با و بدون حمل کوله نظامی در گروه مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال به طور معناداری بیشتر از نظامیان سالم بود (۰/۰۵>P). مقایسه تغیرات متغیرهای مرکز فشار در طی آزمون تعادل ایستا و تعادل ایستا همراه با حمل کوله نظامی نیز بین دو وضعیت تغییرات معناداری وجود داشت (۰/۰۵>P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال که دارای افزایش زاویه والگوس زانو بودند نوسان پاسچر و تغییرات بیشتری در شاخص های نوسان پاسچر در مقایسه با نظامیان سالم داشتند که می تواند ناشی از تغییر استراتژی های کنترل پاسچر و تغییر الگوی حرکتی نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال باشد. توجه به این تغییرات در ارائه برنامه درمانی مناسب برای پیشگیری از آسیب دیدگی مجدد و تغییرات ثانویه در نظامیان مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال ضروری می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا منصوری زاده
گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
زهرا رضاسلطانی
مرکز تحقیقات بیومکانیک بالینی و ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
افسانه دادارخواه
مرکز تحقیقات بیومکانیک بالینی و ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران