اصول طراحی برج مسکونی- ساحلی با هدف افزایش رضایتمندی ساکنین در جهت ارتقای کیفیت زندگی آنان

مسکن به عنوان یکی از مهمترین نیازهای انسان، چیزی بیش از یک سرپناه صرفا کالبدی است و کلیه خدمات و تسهیلات عمومی برای زیستن انسان را دربر می گیرد. خانه بلافصل ترین فضای مرتبط با آدمی است. به طور روزمره از او تاثیر می گیرد و بر او تاثیر می گذارد. لذا یک مجتمع مسکونی علاوه بر تامین یک سرپناه وظیفه پرورش جامعه ای موفق، سالم و پویا را دارد. امروزه در پروژه های مسکونی شاهد ارتقای کیفیت سازه ای و معماری هستیم، از سوی دیگر در مقابل، برخی معیارهای مهم مورد غفلت واقع شده است که عدم رضایت ساکنین را فراهم می آورد. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است که از ابزار جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی در مجتمع های مسکونی بهره برده است، تا امکان ارایه اصول و مفاهیم مرتبط را در انطباق با وضع فعلی معماری فراهم کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که موفقیت هر پروژه مسکونی علاوه بر ایجاد سازه ای مقاوم منوط به درک رضایتمندی ساکنان و سایر افرادی است که از آن بهره برداری می کنند. نتیجه آنکه اگر مجموعه های سکونتی دارای بافت کالبدی و مواد و مصالح بهتر و مداومتری باشند، رضایت ساکنان نیز از آن مجموعه بالاتر رفته و به تبع آن رضایتمندی ساکنین افزایش می یابد. .از این رو می توان گفت که میان رضایتمندی سکونتی و وضع دسترسی به امکانات و تسهیلات، نوع معماری، مولفه های زیست محیطی و روابط همسایگی مجتمعهای مسکونی رابطه معناداری وجود دارد به طوری که وجود متغیرهای مذکور بر میزان رضایتمندی ساکنین از کیفیت مجموعه های سکونتی موثر است.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، ساختمان های بلند ، رضایتمندی ساکنین ، کیفیت زندگی.