مقایسه راهبردهای کنترل فکر در بیماران مبتلا به اختلال وسواسفکری- عملی و افراد بهنجار

اختلال وسواس فکری- عملی از طبقه اختلال های اضطرابی جدا شده و در طبقه تشخیصی جداگانه ای قرار گرفته است. اختلال وسواس فکری- عملی اختلالی بسیار ناتوان کننده است که معمولا به عنوان یک بیماری به درمان طولانی مادامالعمر نیازمند است. بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی کندی قابل توجهی در تکمیل و انجام فعالیت های روزمره زندگی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن، حمام کردن از خود نشان می دهند. پژوهش حاضر از لحاظ روش گردآوری داده ها به طرح های علی- مقایسه ای و از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های خام به نرم افزار آماری SPSS برای تجزیه و تحلیل داده های تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA)مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاکی از پژوهش نشان داد که تفاوت راهبر کنترل فکر مبتلا به وسواس فکری -عملی با توجه به مقدار / f=۱۳۳/۶۲و سطح معناداری ۱/۰۰۰معنادار می باشد. به این معنی که دو گروه در آمیختگی فکر- عمل و افراد بهنجار با هم تفاوت معنی دار دارند. بین بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری – عملی و افراد عادی در راهبرد کنترل فکر خود تنبیهی تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی به صورت معنی داری بیشتر از افراد عادی است.

کلیدواژه ها:

راهبرد کنترل فکر ، وسواس ، فکر-عملی ، بهنجار