استرس شغلی و نارسایی شناختی پرستاران در بروز خطاهای بالینی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران

زمینه و هدف: پرستاران در مقایسه با سایر مشاغل، استرس شغلی بالاتری را تحمل می کنند و بنابراین احتمال نارسایی شناختی در آنها بیشتر است که ممکن است منجر به بروز خطاهای بالینی گردد. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین استرس شغلی و نارسایی شناختی پرستاران با بروز خطاهای بالینی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در سال ۱۳۹۶ در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد، ۳۶۷ پرستارکه حداقل سابقه شش ماه خدمت داشتند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، استرس شغلی، نارسایی شناختی و بروز خطای بالینی جمع آوری گردید. از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تجربه خطاهای بالینی در ۶۱/۱۹ درصد از مشارکت کنندگان گزارش شد. میانگین کلی استرس شغلی و نارسایی شناختی بین پرستاران به ترتیب برابر با ۴۸/۳ و ۹۸/۱ بود. میزان حقوق دریافتی [۰۶۶/۰=odds ratio (OR)]، سابقه کار بالینی (۱۱۴/۲ = (OR، نارسایی شناختی (۸۹۷/۳ (OR=، عوامل استرس زای مرتبط با وظیفه (۸۳۷/۲ (OR= و عوامل استرس زای مرتبط با روابط بین فردی )۳۴۰/۰ (OR= به عنوان عوامل مرتبط در بروز خطاهای بالینی شناسایی شدند. نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد که بروز خطاهای بالینی تحت تاثیر سابقه کار بالینی، نارسایی شناختی و استرس شغلی قرار می گیرد. بنابراین پیشنهاد می گردد که مدیران پرستاری و مدیران بیمارستان ها، به نقش استرس شغلی و نارسایی شناختی در بروز خطاهای بالینی پرستاران توجه داشته باشند و در جهت کاهش استرس شغلی و خطاهای بالینی، راهبردها و سیاست های مناسبی را به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

Cognitive Failure ، Occupational Stress ، Patient Safety ، Clinical Errors ، Nurses ، نارسایی شناختی ، استرس شغلی ، ایمنی بیمار ، خطاهای بالینی ، پرستاران