فرم و ساختار در شعر سهراب سپهری بر مبنای نقد فرمالیستی

فرمالیسم رویکردی انتقادی به آثار هنری است که در نیمه ی اول قرن بیستم میلاد در روسیه شکل گرفت. این رویکرد انتقادی تا به امروز یکی از مهمترین شیوه های نقد هنری به شمار می رود. فرمالیسم بر آن است که یک اثر هنری را بدون در نظر گرفتن جنبه ها و ابعاد غیر ادبی نقد کرد. این رویکرد در نقد، بر فرم(شکل) تاکید می ورزند و آشنازدایی نیز یکی از بحث های محوری در نقد فرمالیستی است. در نتیجه این مقاله در پی آن است سهراب سپهری را در با رویکرد فرمالیستی نقد کند و جنبه های مبهم آن را آشکار نماید. حجم نمونه و جامعه آماری این پژوهش شعر سهراب سپهری از شاعران معاصر ایران است. یافته های پژوهش نشان می دهد گزینش واژگان در شعر سهراب اگاهانه و هدفمند است به همین دلیل با ساختار شعر، مفهوم کلی شعر را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

فرمالیست ، سهراب سپهری ، آشنازدایی