بررسی تاثیر ترکیب درصد و دما بر سوخت زیستی حاصل از پیرولیز هم زمان پوست گردو و پلی استایرن

پسماندها و ضایعات پلیمری و زیست تودهای از معضلات محیط زیستی هستند که می توان با استفاده از روشهای مختلف آنها را حذف و یا به محصولات با ارزش تبدیل کرد. در این پژوهش ، نسبت های مختلف پوست گردو (WS) به پلی استایرن (PS) با ترکیب درصدهای متفاوت در دماهای مختلف تحت پیرولیز هم زمان قرار گرفتند. بهترین نسبت بر اساس بازده، ارزش حرارتی بالا (HHV) و خاصیت زغال سنگی انتخاب شدند. بازده بر اساس روش وزن سنجی ، HHV بر اساس آنالیز عنصری CHNSO و معادله دولانگ و خاصیت زغال سنگی بر اساس نسبت های اتمی O/C و H/C محاسبه شدند. با استفاده از نمودار ون کرولن و نسبت های اتمی O/C و H/C مشخص شد که زیست زغالسنگ تولید شده است که پیرولیز هم زمان سبب تولید WPS در محدوده زغالسنگ شد. پیرولیز هم زمان WS و PS سبب گیرافتادن PS مذاب در تخلخل های WS کربونیزه شده طی زمان پیرولیز و کاهش تبخیر آن شد. این پدیده موجب افزایش محتوای PS در ساختار نهایی سوخت زیستی جامد شد که افزایش بازده، HHV و خاصیت زغالسنگی WPS را به همراه داشت .

کلیدواژه ها:

سوخت زیستی جامد ، زیست زغالسنگ ، پیرولیز هم زمان ، پوست گردو ، ضایعات پلاستیکی ، پلی استایرن