الگوهای پایداری درمعماری بومهای بیابانی و کویری ایران

زیست و توسعه پایدار امروزه درمحافل علمی جهان همواره مورد بحث و کاوش بوده و نظریات مختلفی از ابعاد گوناگون ارایه گردیده است قطعا حفظ منابع طبیعی خدادادی عدم آلودگی محیط زیست حداقل مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از طریق تدابیر شهرسازی و معماری از موارد مهم درطراحی و ساخت مجتمع های زیستی بوده و باید مورد توجه و اجرا توسط طراحان و مجریان قرارگیرد معماری بومهای بیابانی و کویری ایران حاوی بسیاری ویژگیهای منحصربفرد است که ضمن توگه به نیازهای زیباشناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است درواقع این معماری نه تنها از کیفیت های محیط طبیعی خود نکاسته بلکه ماهیت آن را نیز ارتقا بخشیده است تکنیکهای به کاررفته دراین معماری درواقع بسیاری از مفاهیم نوین درعرصه معماری پایدار را دربرمیگیرد که دراین مقاله به آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بومهای بیابانی و معماری ، معماری کویری ، طراحی اکولوژیک