بررسی توانهای اکوتوریستی و ژئوتوریستی درمناطق بیابانی و کویری ایران با استفاده از روش Swot

اکوتوریسم و ژئوتوریسم فرصت هایی بینظیری را برای توسعه انواع گردشگری فراهم می آورد بسیاری از انواع گردشگری با اکوتوریسم و ژئوتوریسم ارتباط دارد واین نوع گردشگری دارای مزیت هایی برای جوامع محروم است و نوع گردشگری پایدار و ترکیبی به حساب می اید این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا درطبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که درنهایت حسن حفاظت و حراست از محیطهای طبیعی را درآنان برمی انگیزاند و تقویت می کند آنچه هک دراین نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است زیرا صنعت گردشگری بدون برنامه ریزی دقیق و توجه به قابلیت های بوم شناختی محلی فرهنگی و اجتماعی مشکلاتی را برای هرمنطقه درپی خواهد داشت ازجمله مهمترین جاذبه های طبیعی مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص دادند وجود چنین وسعتی ازنواحی خشک لزومتوجه بهپتانسیل های مناطق مذکور را درزمینه صنعت اکوتوریسم و ژئوتوریسم درمرکز ایران و دشت کویرولوت قرارگرفته است ضروری می سازد

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، اکوتوریسم ، مناطق کویری ایران ، توسعه پایدار ، گردشگری