مقایسه راندمان حذف کادمیوم از محلول های آبی با استفاده از کربن فعال تهیه شده از کلاهک میوه بلوط و اصلاح شده آن با نانوذرات مگنتیک

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HSR-14-3_006

تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: حذف کادمیوم از منابع آبی به دلیل خاصیت تجزیه ناپذیری و تجمع پذیری زیستی، امری ضروری می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه عملکرد کربن فعال تهیه شده از کلاهک میوه بلوط و اصلاح شده آن با نانوذرات مگنتیک در حذف کادمیوم انجام شد.روش ها: در این مطالعه، اثر شاخص های زمان تماس (۱۲۰-۵ دقیقه)، دوز جاذب (۱۵-۱ گرم بر لیتر)، pH (۸-۲) و غلظت کادمیوم (۵۰-۵ میلی گرم بر لیتر) در کارایی حذف بررسی گردید و فرایند جذب با ایزوترم های Langmuir و Freundlich و سینتیک شبه مرتبه اول و دوم مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تعیین ترکیب شیمیایی و ویژگی های سطحی جاذب ها، از آنالیز الگوی پراش پرتوی X (X-ray diffraction یا XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscope یا SEM) استفاده شد.یافته ها: راندمان حذف کربن فعال تهیه شده از کلاهک میوه بلوط و اصلاح شده آن با استفاده از نانوذرات مگنتیک در ۸ = pH، زمان تماس ۳۰ دقیقه، دوز جاذب ۵ گرم بر لیتر و غلظت اولیه کادمیوم ۳۰ میلی گرم بر لیتر به ترتیب ۱۳/۸۱ و ۳۲/۹۱ درصد به دست آمد. بررسی ایزوترمی نشان داد که جاذب اصلاح نشده با ضریب همبستگی ۹۸۰۳/۰ از ایزوترم Langmuir و جاذب اصلاح شده با ضریب همبستگی ۹۴۳/۰ از ایزوترم Freundlich پیروی می کرد. سینتیک جذب نیز نشان داد که هر دو جاذب از سینتیک شبه مرتبه دوم تبعیت داشتند و زمان تعادل ۳۰ دقیقه گزارش گردید.نتیجه گیری: کربن فعال تهیه شده از کلاهک میوه بلوط قادر به حذف کادمیوم از محیط های آبی می باشد و می تواند به عنوان جاذب ارزان قیمتی در تصفیه منابع آلوده به کادمیوم مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، اصلاح آن با نانوذرات مگنتیک سبب افزایش چشمگیر راندمان جذب می گردد.

نویسندگان

Hooshang هوشنگ منوچهری تبار

- MSc Student, Department of Environmental Engineering, Khuzestan Science and Research Branch AND Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran

Afshin افشین ابراهیمی

Associate Professor, Environmental Research Center, Research Institute for Primordial Prevention of Non -Communicable Disease, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan AND Department of Environmental Engineering, Ahvaz Branch, Islamic Azad Universi