تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر میزان فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: خودمراقبتی توسط بیماران مبتلا به دیابت، نقشی حیاتی در کنترل این بیماری و پیشگیری از عوارض ناشی از آن ایفا می کند. انجام فعالیت های فیزیکی و پایبندی به درمان دارویی، از جمله رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر میزان فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.روش ها: این پژوهش شبه تجربی از نوع کارآزمایی تصادفی شده با گروه شاهد بود که در سال ۱۳۹۵ بر روی ۱۶۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر یاسوج انجام گردید. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شد. داده های به دست آمده از هر پرسش نامه در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بعد از مداخله آموزشی، تفاوت معنی داری بین همه سازه ها به جز سازه هنجارهای انتزاعی مربوط به تبعیت دارویی مشاهده شد. همچنین، متغیرهای فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان دادند.نتیجه گیری: انجام مداخلات آموزشی بر مبنای تئوری رفتار برنامه ریزی شده، تاثیر مثبت و معنی داری بر میزان فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارد.