پیش بینی رفتارهای خودآسیبی بر اساس کنترل تکانه، شرم درونی شده و نشخوارفکری در نوجوانان مراجعه کننده به مراکز کاهش آسیب

هدف پژوهش پیش­بینی رفتارهای خودآسیبی بر اساس کنترل تکانه، شرم درونی شده و نشخوارفکری در نوجوانان مراجعه­کننده به مراکز کاهش آسیب بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل رگرسیونی بود. جامعه آماری پژوهش نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال مراجعه­کننده به مراکز کاهش آسیب شهر تهران در سال ۱۴۰۱ با تعداد ۱۳۶۵ نفر بود. جهت گزینش نمونه پژوهش به روش نمونه­گیری تصادفی ساده ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه­های آسیب به خود، تکانشگری، نشخوار فکری و شرم درونی­شده بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد بین کنترل تکانه، نشخوار فکری و شرم درونی شده با رفتارهای خودآسیبی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. شرم درونی شده بیشترین و تکانشگری حرکتی کمترین پیش­بینی­کنندگی را داشت. در این پیش­بینی نشخوار فکری سهمی نداشت. کاهش کنترل تکانه و افزایش شرم درونی شده سبب افزایش رفتارهای خودآسیبی در نوجوانان شد. با تکیه بر یافته­های پژوهش استفاده از آموزش برنامه­های کاهش تکانشگری در مقابله با شرم درونی شده و مشکلات وابسته پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

رفتارهای خودآسیبی ، شرم درونی شده ، کنترل تکانه ، نشخوار فکری ، نوجوانان