نقش میانجیگری کنترل هیجانی در پیشبینی مهارتهای ارتباطی براساس ذهن آگاهی در دانشجویان

این پژوهش با هدف «تعیین نقش میانجیگری کنترل هیجانی در پیشبینی مهارتهای ارتباطی براساس ذهنآگاهی در دانشجویان» انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاداسلامی شهر کرج در سال ۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با روش نمونهگیری در دسترس از میان آنها تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه ذهنآگاهی (بائر و همکاران، ۲۰۰۵)، پرسشنامه کنترل هیجانی (راجر و نشوور، ۱۹۸۷) و پرسشنامه مهارت ارتباطی (کویین دام، ۲۰۰۴) استفاده شد. تحلیل دادههای پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحرافمعیار) و مدلیابی معادلات ساختاری با برنامه SPSS و LISREL انجام شد. نتایج نشان داد بیشتر افراد در مقطع لیسانس مشغول به تحصیل بودند و ۶۲ درصد (۱۲۳ نفر) از شرکتکنندگان را دانشجویان مونث و ۳۸ درصد (۷۷ نفر) را دانشجویان مذکر تشکیل دادند. براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. بهطور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان داد که ذهنآگاهی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق کنترل هیجانی در دانشجویان با مهارت ارتباطی رابطه دارد (۰۵/۰>P).

کلیدواژه ها:

مهارت ارتباطی ، ذهن آگاهی ، کنترل هیجانی ، دانشجو