بررسی اشعار محمد تقی بهار از منظر جامعه شناسی ادبیات

ادبیات و آثار ادبی، نمونه هایی از فرهنگ و زبان ملی ماست که شاعران و نویسندگان باتعمق خود در جامعه و بررسی اتفاقاتی که در پیرامون آنها رخ داده است، انتقادهایی ازمحیط اجتماعی خود را در لابه لای آثار ادبی بیان نموده اند که این امر بیانگر توجه آنها بهامور روزمره خواهد بود. یکی از شاعرانی که به خوبی امور جامعه را مورد نقد قرار داده ومسائل اجتماعی را در پوشش زبانی ادبی بیان داشته، محمد تقی بهار است. وی با زبانیبرنده و نیشدار، جامعه و اتفاقات آن را مورد نکوهش و نقد قرار داده است به طوری کهحتی نسبت به مسائل و اتفاقات طبیعی نیز بیتوجه نبوده و از سیلی که ایران را فراگرفتهتا آتش سوزی شهر آمل، سخن به میان آورده است. وی با انتقاد از خرافاتی که دامن مردمجامعه را فرا گرفته سخنانی کوبنده بر زبان جاری می سازد و در ادامه از عدم بهداشت درجامعه و کمبود پزشک در تهران داد سخن سر می دهد و در پایان با انتقاد از بیسوادی وگسترش جهل و نادانی در جامعه، زبان به نکوهش می گشاید که در این پژوهش با بررسیآنها و با کمک تحلیل و توصیف شواهد مثال از دیوان بهار، اشعار وی را از منظر جامعهشناسی مورد واکاوی قرار داده ایم تا نگرش و توجه او را به مسائل جامعه برای مخاطبانبه اثبات برسانیم.

کلیدواژه ها:

محمد تقی بهار ، جامعه شناسی ، ادبیات ، دوره مشروطیت.