سنجش پایداری اقتصادی گردشگری در روستای ابیانه

گردشگری در نواحی روستایی یکی از مهمترین الگوهای گردشگری به شمار می رود که طرفداران خاص خود را با توجه به انواع جاذبه های طبیعی و انسانی موجود در هر سکونتگاه روستایی یا نواحی روستایی دارد. در این مقاله پایداری اقتصادی اثرات گردشگری در روستای ابیانه سنجیده شده است. برای رسیدن به این هدف، اثرات اقتصادی در ارتباط با گسترش فعالیت های گردشگری با بکارگیری شاخصهای مرتبط مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق به صورت ترکیبی از روش های کیفی و کمی و برای تحقق این روش از ابزار مشاهده و پرسشنامه استفاده شده است. برای تعیین حجم نمونه از آزمون تصحیح شده کوکران استفاده و تعداد ۶۲ نمونه مشخص اما در نهایت با ورود محقق به روستا ۴۷ پرسشنامه تکمیل و گردآوری شده است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بوده است. برای پاسخگویی به سوال تحقیق نیز از آزمون تی تک نمونه استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که پایداری اقتصادی فعالیت های گردشگری در روستای ابیانه به شدت وابسته به فصلی بودن گردشگری و نیز تحولات اقتصادی و سیاسی و بحران هایی مانند شیوع کرونا در سال های اخیر بوده که اثرات خود را روی اقتصاد این روستا و پیرامون آن گذاشته است.

کلیدواژه ها:

پایداری اقتصادی ، گردشگری ، روستا ، ابیانه