شناسایی برنامه ریزی آموزشی در ارتقا فرهنگ شهرنشینی

آداب و رسوم زندگی شهری، مساله ای تعلیمی و آموزشی است که از یک سو مدیران شهر عهده دار تعلیم آن هستند و از سوی دیگر، شهرنشینان مکلفند برای ادامه حیات مطلوب در شهر، فرهنگ شهرنشینی را بیاموزند. تمرکز روزافزون افراد در نواحی شهری و رشد سریع شهرنشینی ناشی از مهاجرت و همچنین افزایش طبیعی جمعیت شهر، مشکلاتی را در ارائه خدمات مناسب با میزان افزایش جمعیت شهری به وجود می آورد. در این رابطه نقش مدیران شهری کاردان در قالب یک نهاد مدیریتی فراگیر و کارآمد در رفع مشکلات و نیازهای روزافزون شهروندان ضرورت پیدا می کند تا نهایتا دستیابی به توسعه انسانی پایدار در شهر میسر گردد. اداره یک شهر بدون مدیریت امکان پذیر نیست. گسترش شهرها، طراحان، برنامه ریزان و کارشناسان امور شهری را به مطالعه بیشتر در ابعاد گوناگون توسعه مناطق شهری و تجزیه و تحلیل وجوه گوناگون مدیریت شهری به منظور ارائه راهکارهای نوین واداشته است. مدیریت شهری باید برای آگاه سازی عمومی و ایجاد و ارتقای فرهنگ شهرنشینی، گسترش شهروند مداری و آموزش شهروندان در زمینه های مختلف کارکرد و فعالیت فرهنگی داشته باشد. همین امر سبب بروز مشکلات و معضلات فراوانی در جوامع شهری گردیده است. تفاوت طبقاتی، شکاف نسل ها، پیشرفت سریع وسایل ارتباطی، شلوغی و آلودگی شهرها و .... از جمله مسائلی هستند که افراد مهاجر با آن مواجه شده و دچار چندگانگی گشته اند. این مشکلات گریبان تمامی افراد جامعه را می گیرد و همه را به نوعی درگیر می کند. از این رو ارگان ها و نهادهای اجتماعی و شهری وظیفه دارند برای حل این مشکلات و معضلات بکوشند. لذا برای بررسی میزان نوگرایی افراد باید آن ها را در بطن شهرها مورد مطالعه قرار داد؛ زیرا شهرها دائما درحال تغییر و تحول هستند.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: فرهنگ شهرنشینی ، حیات مطلوب