تاثیر حرکات بیانگر بر مهارت تقلید کلامی بیماران مبتلا به اختلالات طیف اتیسم ۳-۶ سال

زمینه و اهداف: درمان و توانبخشی ناتوانیهای گفتارو زبان بیماران مبتلا به اختلالات طیف اتیسم اغلب کاری دشوار و چالش برانگیز است.بنابراین بهره گیری از یک روش مداخله ای آسان و موثر مانند آموزش حرکات بیانگر جهت تکمیل روند توانبخشی گفتار وزبان بسیارضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر به منظور بررسی فرضیهی فوق یعنی تاثیر آموزش حرکات بیانگر بر مهارتهای تقلید کلامیبیماران مبتلا به اختلالات طیف اتیسم ۳-۶ سال انجام گردیده است. مواد و روش ها: ۵۶ کودک (۱۵ دختر و ۴۱ پسر) مبتلا به اختلالات طیف اتیسم در محدودهی سنی ۳-۶ سال در این مطالعه ی نیمهتجربی شرکت داده شدند. ۲۸ نفر از افراد انتخاب شده بصورت تصادفی در گروه آزمایش و بقیه در گروه کنترل قرار گرفتند. مداخله یدرمانی شامل ۳۶ جلسهی آموزش حرکات بیانگر یکساعته بود. مهارت تقلید کلامی آنها توسط آزمون تقلید کلامی ارزیابی شد.نتایج: داده ها با استفاده از آزمونهای پارامتری تی دو گروه مستقل و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایشامتیازات در مهارت تقلید کلامی معنا دار بود.بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های آماری می توان چنین استنباط نمود که آموزش حرکات بیانگر در این مطالعه بطور معناداریباعث بهبود مهارت تقلید کلامی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلالات طیف اتیسم ، تقلید کلامی