مقایسه ابعاد ذهنی وعینی کیفیت زندگی زنان نابارور با علل نازایی در شهر تهران

مسئله کیفیت زندگی از دیرباز یکی از مسائل مهم بشریت بوده است. در دهه های ۸۰ با اینکه تکنولوژی پزشکی پیشرفتی نداشته است مردم بهدنبال کیفیت زندگی بهتر بودند تا اینکه طول عمر بیشتری داشته باشند. حتی بعد از پیشرفت های پزشکی نیز، کیفیت زندگی به عنوان اثرجانبی معالجه و بسیار اثرگذار بر نتیجه معالجه بیماران به حساب میآمد. خانواده آسیب پذیرترین گروه در برابر آسیب های اجتماعی است و درصورت عدم مقابله با آسیب های وارده به خانواده به درون جامعه نیز رسوخ خواهد کرد. خانواده ساختاری اجتماعی است که برای بقا و انسجامجامعه نیاز به تولید و پرورش نسل های بعدی و انتقال ارزشهای خود به آنان را داراست. ضعف در این حس میتواند چرخه جامعه را به اختلالنزدیک نماید. لذا بهبود کیفیت زندگی چه از بعد جسمانی و چه از بعد روانی میتواند عامل بسزایی در پویایی و کارایی خانواده و در نهایتپویایی و بالندگی جامعه باشد. خانواده شاد و سالم میتواند جامعه فعال و سالم بسازد. این مسئله اهمیت پرداختن به میزان کیفیت زندگی درمورد قشر آسیب پذیری از جامعه یعنی خانواده هایی که از داشتن فرزند به صورت عادی و مانند دیگر خانواده های جامعه محروم هستند را برایما پررنگتر کرد. به گونه ای که شاید بتوان با سنجش تفاوت کیفیت زندگی میان بانوانی که خود عامل ناباروی هستند و بانوانی که همسرانشانعامل ناباروری آنها شناخته شده اند از آسیب پذیری بیشتر قشر مورد مطالعه جلوگیری کرد و در نهایت برنامه های مناسبی را جهت افزایشکیفیت زندگی این افراد ارائه داد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، کیفیت زناشویی ، ناباروری ، وضعیت سلامت ، فعالیت اجتماعی ، نشاط اجتماع