اثر بخشی کارگاه آموزش خلاقیت بر مشکلات رفتاری کودکان انزواطلب وگوشه گیر ۵ و ۶ ساله عضو مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تبریز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش خلاقیت بر مشکلات رفتاری کودکان انزواطلب و گوشه گیر ۵ و ۶ سالهاعضای مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تبریز می باشد.پژوهش حاضر از نوع طرح تحقیق شبه آزمایشی همراهبا گروه گواه و دارای پیش آزمون پس آزمون می باشد. برای انتخاب جامعه آماری ابتدا از بین مراکز ۷ گانه کانون پرورش -فکری کودکان و نوجوانان تبریز یک مرکز (شعبه مرکزی) به صورت تصادفی انتخاب شد. از این مرکز کودکان ۵ و ۶ سالهثبت نام شده در کارگاه های پرورش خلاقیت کانون که واجد شرایط نمونه گیری بودند (۲۳۰ نفر)، انتخاب شدند. سپسبرای شناسایی کودکان منزوی پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان کوای و پترسون (RBPC) در اختیار والدینقرار گرفت .براساس نتایج بدست آمده از پرسشنامه یک گروه کنترل انتخاب شد. آزمودنی ها در گروه های ۱۵ نفره به طورمنظم در کارگاه های پرورش خلاقیت در ۲۰ جلسه شرکت کردند.برای گروه گواه هیچگونه دخالتی از طرف پژوهشگر صورتنگرفت . پس از پایان دوره بار دیگر پرسش نامه مربوطه در اختیار والدین قرار گرفت. پاسخ های بدست آمده به وسیلهروش های آماری مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایجنشان داد که شرکت کودکان در این کارگاه ها باعث کاهش مشکلات رفتاری انزواطلبی می شود.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، مشکلات رفتاری ، انزواطلبی ، گوشه گیری ، کودکان ۵ و ۶ سال