اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به اسکیزوفرن

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تاب آوری مراقبین کودکان مبتلا به اسکیزوفرن در سال ۱۴۰۱ بود. روش پژوهشحاضر شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل خانواده کلیه مادران دارای کودکمبتلا به اسکیزوفرنی شهر تهران در سال ۱۰۴۱ بود. به شیوه نمونه گیری دردسترس، در ابتدا آزمودنی ها از بین مادران مددجوی مرکزتوانبخشی سرای احسان در استان تهران انتخاب شدند. نمونه پژوهش عبارت است از ۰۴ نفر از مادران دارای کودک اسکیزوفرن که به شیوهدر دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند.در این مرحله پرسشنامه تاب آوری به عنوانپیش آزمون بر روی آزمودنی ها اجرا شد سپس گروه آزمایشی؛ ۸ جلسه مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به طور گروهی دریافتکردند .بعد از اتمام جلسات درمانی مجددا ابزار پژوهش به عنوان پس آزمون بر روی آزمودنی ها اجرا شد. داده ها توسط نرم افزار spss-۲۶ و توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند .نتایج به دست آمده با استفاده از شاخص آماری تحلیل کوواریانس نشانداد آموزش گروهی درمان پذیرش و تعهد بر افزایش تاب آوری مادرای دارای کودک اسکیزوفرن در سطح ۰/۰۱ > p معنادار بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، کودک اسکیزوفرن ، مادر