تاثیر خود آسیب رسانی و نقش عوامل روانشناختی و همسالان در خود کشی نوجوانان و جوانان

رفتارهای خودآسیب رسان )با و یا بدون قصد خودکشی( و اقدام به خودکشی از جمله مشکلات روانی- اجتماعی هستند که در دورهنوجوانی شیوع بالایی دارند الگوهای متعددی به تعریف و طبقه بندی خودآسیب رسانی پرداختها ند؛ اما مهمترین تعریف، خودآسیبرسانی تکانشی است که به رفتارها تکانشی و پرخاشگرانه، مانند خودزنی و خودسوزی، اشاره کرده و احتمالا برای رهایی از حالاتروانی و هیجانی غیرقابل تحمل انجام میشود؛ گرچه این رفتار ابتدا باعث کاهش تنش و احساس آرامش میشود، اما فرد پس از آن بااحساس گناه، شرمندگی و بازگشت احساسات منفی رو به رو میگردد.و این باعث گرایش به خود کشی میگردد هرچند خودآسیبرسانی و گرایش به خودکشی، دو رفتار متمایز از هم در نظر گرفته شده اند؛ اما از آنجا که پژوهش ها هم وقوع این دو رفتار گزارشکرده اند، اهمیت مسئله نمود بیشتری می یابد در این مقاله هدف اصلی بررسی میزان تاثیر خود آسیب رسانی و نقش عواملروانشناختی و همسالان در خود کشی نوجوانان و جوانان است و از سویی دیگر راه حلی برای جلوگیری از هم خود اسیب زنی و همخود کشی یافته شود.

کلیدواژه ها:

خود آسیب رسانی ، خودکشی ، عوامل روانشناختی