بکارگیری روش داستان گویی در تدریس توسط معلم بر یادگیری دانش آموزان

در داستان گویی با شیوه هایی که از گذشته های دور در بین مردم رایج بوده است اهداف بسیاری نهفته است . در داستان گویی با شیوه های معمول به رشد و پرورش نیروی تخیل ، رشد شناخت ، تکامل ذوق هنری ، شکوفایی شوق مطالعه و حتی توانایی بهبود سوادآموزی و تحصیل توجه بسیاری می شود. داستان گویی با شیوه های قدیمی تر به دلیل ارتباط مستقیم و چهره به چهره ی داستان گو با مخاطب به کودک این توانایی را م ی دهد تا با میراث های قومی و ملی خویش آشنا شود و هویت خود راشکل دهد. داستان گویی مقام اول را دریادگیری ، رشد تخیل ، کنجکاوی و خلاقیت کودکان در سنین پایین دارد. در این پژوهش هدف بررسی تاثیر داستان خوانی بر هوش کلامی کودکان پیش دبستانی است . فرضیه پژوهشی مبنی بر آن است که داستانخوانی موجب افزایش هوش کلامی کودکان پیش دبستانی می گردد. داستان خوانی شامل بازگویی داستان، حکایت ، روایت وافسانه به نثرا به شعر است که پیش چشم مخاطب به طور زنده اجرا می شود. از جمله موارد مهم و اثرگذار در تربیت کودک،تربیت هوش اخلاقی اوست . هوش اخلاقی به معنای توانایی درک درست از نادرست است . این عبارت به معنای برخوردار بودناز عقاید اخلاق ی راسخ و قوی و عملکردن به آنهاست .

کلیدواژه ها:

ابتدایی ، داستان گویی ، دانش آموزان ، معلم ، یادگیری .