راهبردهای توسعه پایدار در بخش آموزش و پرورش و آموزش عالی

امروزه مفهوم توسعه پایدار به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های جامعه ، مطرح بوده و از این رو پرداختن جدی به این بحث ، هم از جهت آموزش و هم توسعه بسیار جدی می باشد . توسعه پایدار هدفی مطلوب برای هر کشور و شهروندان آن است که علاوه بر جنبه اقتصادی سایر جنبه های زندگی انسان ها را نیز در بر می گیرد. از همین روست که برنامه های توسعه علاوه بر بهبود وضع درآمدها و تولید ، تغییرات بنیادی در ساخت های نهادی ، سیاسی ، اجتماعی ، اداری و حتی موارد فرهنگی را نیز در لیست اهداف خود دارند . توسعه پایدار نیازمند بستری است که رشد علم و فناوری و تربیت نیروی متخصص و کارآمد آن بستر را فراهم می نماید. از این رو یکی از اولین و ضروری ترین گام ها، ایجاد اگاهی و استقرار نگرش صحیح در مدیران، اعضای هیات علمی ، اساتید ، معل مان، کارکنان، دانشجویان و دانش آموزان، نسبت به مفهوم پایداری و مبانی آن و در نتیجه ایجاد تعهد بیشتر جامعه دانشگاهی و دانش آموزی نسبت به کاهش رفتارهای ناپایدار باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهبردهای توسعه پایدار در بخش آموزش و پرورش و آموزش عالی و به روش توصیفی - تحلیلی و با اتکا به منابع کتابخانه ای و تحلیل اسناد انجام گرفته است . یافته های پژوهش حاکی از آن است که مدارس پایدار ، دانش آموزان را توانمند می سازد تا زندگی پایداری داشته باشند و به آنها مهارت ها و رفتارهایی می آموزد که آن ها برای اینکه بخشی از راه حل چالش هایی نظیر تغییر اقلیم باشند ، به آن نیاز دارند . سوق دادن مدارس به سمت پایداری نیازمند طی کردن چهار مرحله آگاه سازی ، شروع ، اجرا و پاسخ می باشد . همچنین برای اینکه توسعه پایدار اثربخشی در آموزش عالی داشته باشیم ، باید آن را در تمامی کارکردها و جنبه های دانشگاه تلفیق نماییم که این جنبه ها عبارتند از: آموزش برای پایداری ، پژوهش ، خدمات رسانی به جامعه و پایداری در محیط دانشگاه .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آموزش و پرورش ، آموزش عالی ، مدرسه پایدار ، دانشگاه پایدار