بررسی نقش آموزش های اصول اخلاقی و معنوی به دانش آموزان دوره ابتدایی

امر تربیت که یکی از زمینه های مهم در مناسبات انسانی است نیز از این قاعده مستثنا نیست . مکاتب تربیتی هیچ گاه خود را فارغاز چارچوبهای بنیادین و اصول نظری معرفی نمی کنند. حتی مکتب هایی چون رفتارگرایی ، که بر رفتار تاکید می کنند و اهدافکلی و آرمانی را چندان قابل مطالعه و تحقیق نمی دانند، نیز هرگز ادعایی در شکستن حصر قواعد و اصول کلی حاکم بر رفتار راندارند؛ چرا که پذیرش همین قواعد و اصول کلی سبب امتیاز و تشخیص مکاتب تربیتی و جدایی آنها از یکدیگر می شود. آنچه همه ، بر سر آن اتفاق نظر دارند داشتن هدف و روشهای متناسب با آن است . وجود اصول و قواعد کلی آموزش های دینی درمدارس و مناسبات انسانی و مرجعیت آن برای تفسیر رفتارها آنچنان آشکار است که غالبا نیازی به بیان تشریحی آن وجودندارد. بدیهی است که هیچ کنش و واکنش انسانی نمی تواند در خلا و بدون ضابطه ای مشخص آغاز، و بی هدف پایان پذیرد.رفتارهای یکسان زیادی می توان یافت که خاستگاه واحدی ندارند؛ به منظور متفاوتی انجام می شوند و احتمالا نتایج مختلفی نیزبه بار می آورند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اسلام ، تعلیم و تربیت ، دین ، ابتدایی .