مطالعه و بررسی آموزش ترکیبی

با پیشرفت تکنولوژی و ظهور عرصه های آموزشی نوین ، دیگر روش های تدریس سنتی و غیرفعال همراه با محیط های آموزشی مکتب خانه ای پاسخگوی انتظارات یادگیرندگان در عصر حاضر نیست. اکنون معلمان و پژوهشگران هم دریافتند که روش های سنتی باعث کاهش مداوم فهم و درک دانش آموزان و مشغول شدن فراوان آنان به دانش انفعالی در همه سطوح تحصیلی و حتی در دانشگاه ها شده است. بنابراین اصحاب تعلیم و تربیت به چاره اندیشی افتاده و از ابزار فناوری الکترونیکی برای آموزش و یادگیری مدد جستند. آنچه که آموزش الکترونیکی را از آموزش مجازی متمایز می سازد، فرصت هایی است که این روش آموزشی برای هرکس ، در هرجا و در هر مکان مهیا می کند و آموزش دهندگان می توانند برای افزایش اثر بخشی تدریس از ابزار های دیداری ، شنیداری و نوشتاری به طور همزمان استفاده نمایند. اگر چه این نوآوری تا حد زیادی مشکلات روش سنتی را برطرف ساخت، اما به تدریج ضعفها و کاستیهای خودش نیز آشکار شد، یکی از مهم ترین ایراداتی که بر آموزش الکترونیکی وارد است عدم تعامل انسانی و انزوا گزینی ناخواسته در یادگیرندگان است. بنابراین چاره اندیشی از سر گرفته شد و این بار برای رفع نواقص و در عین حال بهره مندی از مزایای آموزشی و پرورشی هردو روش یادگیری-سنتی و الکترونیکی- رویکرد جدیدی به بازار آموزش با عنوان یادگیری ترکیبی ارائه شد. بر این اساس در این مقاله بصورت مروری بر منابع مرتبط و معتبر بدان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی.