بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر کارایی فضاهای آموزشی از دیدگاه روانشناسی محیطی

فضاهای آموزشی محلی برای یادگیری است. یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است . حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد؛ با این تفکر که رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است . محیط های یادگیری از عناصری تشکیل می شوند که در کنار هم معنا پیدا میکنند . ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند. محیط آموزشی از جمله محیط هایی است که تاثیر بسزایی بر روند رشد و یادگیری انسان دارد. تعلیم افراد در کنار وابستگی به خانواده و قابلیت های هر فرد ، به محیط کالبدی و فیزیکی فضای تعلیم بستگی دارد. این موضوع خود بر رفتار، میزان موفقیت، شکوفایی استعدادها، و انگیزش یادگیرندگان در فرایند آموزش و یادگیری و همچنین بر آینده شغلی ایشان تاثیرگذار است. لذا محیط فیزیکی آموزش بستری برای تعلیم و رشد افراد است که نمیتوان نقش مهم آنرا نادیده گرفت. پارامترهای متفاوتی در مطلوبیت محیط فضاهای آموزشی موثر است، که از آن جمله می توان به سر و صدا، راهرو دیوارها، رنگ، چیدمان و نحوه ی آرایش فضایی کلاس، تناسبات و مقیاس، روشنایی و محوطه اشاره کرد، که در اینتحقیق قصد داریم تاثیر این عوامل را در محیط آموزشی بررسی نماییم. در این مقاله قصد داریم پارامترهای موثر بر کارایی محیط های آموزشی از دیدگاه روانشناسی محیطی مورد ارزیابی قرار دهیم. همچنین در ادامه با استناد به منابع کتابخانه ای، به بیان ارتباط محیط آموزشی و رفتار دانشجویان و تاثیر آن بر طراحی فضاهای آموزشی بپردازیم.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، فضای آموزشی ، یادگیری ، علوم رفتاری ، آموزش ، پارامترهای تاثیرگذار.