رفاه اجتماعی و توسعه پایدار روستایی

در چند سال اخیر با پیشرفت تکنولوژی و آشنایی مردم با سبک زندگی در جوامع پیشرفته، توقع مردم از دولتها افزایش پیدا کرده است و اینموضوع به یکی از مهم ترین دغدغه دولتها تبدیل شده است. رفاه اجتماعی یکی از اساسی ترین نیازهای افراد جامعه است که باعث ایجاد حسامنیت، آرامش و اعتماد همه جانبه به حال و آینده است. طبق تعریف سازمان ملل متحد، رفاه اجتماعی دامنه گستردهای از فعالیت هایی استکه تحت نظارت و کمک دولتها، برای بهبود شرایط زندگی افراد صورت میگیرد. مناطق روستایی کشورهای درحال توسعه مانند ایران، درمقایسه با مناطق شهری، دسترسی کمتری به امکانات رفاهی داشته و به همین دلیل توجه به شاخص های رفاه اجتماعی در مناطق روستایی اینکشورها از اهمیت زیادی برخوردار است. عوامل موثر در توسعه رفاه اجتماعی بسیار گسترده هستند اما از مهمترین آنها فاکتورهایی مانند اقتصادمنطقه، وضعیت مسکن، وضعیت بهداشتی روستاییان، میزان توسعه صنعت در روستا، دسترسی به آب در منطقه، میزان توجه به گردشگری درروستاهای دارای پتانسیل و درصد زنان شاغل روستایی است. در ایران، حداقل از دهه های گذشته، فرایند فقرزدایی و حمایت از فقرا و افرادآسیبپذیر روستایی آغاز شده است اما همچنان در این بخش چالشهای زیادی وجود دارد. روستاییان، یکی از محرومترین اقشار جامعه هستندکه بر اساس راهبردهای توسعه از پایین، توجه کردن به اوضاع معیشتی روستاییان باید از اهداف اصلی برنامه ریزان کشوری باشد. از مهمتریناقدامات برای دستیابی به توسعه و رفاه اجتماعی روستایی میتوان به تنوع بخشی اقتصادی و توانمندی زنان روستایی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

رفاه اجتماعی ، توسعه پایدار ، روستا