رازداری درمانگر به عنوان یکی از آداب رفتار با بیمار از منظر قرآن و حدیث

مقدمه: راز را در لغت به عنوان مطلب پوشیده و پنهان تعریف کرده اند. حفظ اسرار بیمار همواره نوعی حق برای بیمار و تکلیف برای پزشک به شمار می رفته است. در دین مبین اسلام نیز به موضوع رازداری اهمیت زیادی داده شده است؛ با توجه به اهمیت موضوع حفظ راز در اسلام پر واضح است، نگاه اسلام در مورد بیمار رنجوری که به ناچار به پزشک مراجعه می کند و بسیاری از اسرار را که حتی برای نزدیکترین کسان خود بازگو نمی کند اما به پزشک می گوید، نگاهی عمیق و روشنگر است.روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و از لحاظ هدف از نوع مقاله مروری است که با استناد بر منابع با ارزشی چون آیات قرآن کریم، احادیث و روایات معصومین و با بررسی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی sid.ir، tebyan.net، موتور جستجوی Google scholar، و کلیدواژه های رازداری، بیمار، درمانگر، اسلام و فقه گردآوری شده است.یافته ها: یافته ها نشان دادند رازداری و حفظ اسرار، نوعی حق برای بیمار شناخته می شود. پیامبر اکرم (ص) درباره حفظ اسرار بیمار می فرماید: هر کس راز مسلمانی را بپوشاند، خداوند در دنیا و آخرت راز او را می پوشاند. بیمار به دلیل نداشتن دانش و تخصص لازم، نیازمند کمک و یاری پزشک می باشد و به ناچار او را در حریم خصوصی خود وارد می سازد. بر همین اساس است که تعهد پزشک به رازداری نسبت به هر آنچه از خلوت افراد، به هر شکل به دست می آورد، یک ضرورت است.نتیجه گیری: بر اساس احادیث و قرآن و روایات اسلامی، رازداری نوعی حق برای بیمار محسوب می شود. بنابراین رازداری درمانگر جزو آداب رفتار با بیمار است. پس پزشکان و کادر درمان باید محرم اسرار بیمار باشند.

کلیدواژه ها:

راز ، رازداری ، بیمار ، درمانگر ، حق