مناسب سازی فضای شهری جهت معلولین و شناخت چالش های اجرایی آن

وجود برخی از شهروندانی که جرو ناتوانان جسمی ، معلولین و جانبازان می باشند در هر شهری بدیهی است و آنها نیر همچون سایرشهروندان از حق زندگی کامل برخوردارند و نیازمند استفاده از امکانات و تسهیلات شهری و دسترسی های مطلوب می باشند . حال آنچهبسیاری از شهرها شاهد مسائل و محدودیتهای جدی برای این افراد هستند . پژوهش حاضر با هدف مناسب سازی فضای پیاده روهایشهری برای معلولین در پی آن است که از این طریق مشارکت این افراد را در امور شهری افرایش داده و به تبع آن سبب کاهش آسیبپذیری آنها در سطوح اجتماعی مختلف شهرها گردد . روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و تلاش دارد تا علاوه بر بررسی پیاده روهای شهری به راهبردهای مناسب سازی آنها برای شهروندان معلول دست یافته و چهارچوب نظری قابل قبولی را برای این هدف ارائهنماید . یافته های پژوهش بیانگر آن است که ناهمواریهای موجود در پیاده روهای محدوده مورد مطالعه موجب می شود معلولین در اغلبمواقع ، هنگام تردد از پیاده روها دچار مشکلات جدی شده و عموما رفت و آمد از خیابانهای اصلی را ترجیح دهند . این امر موجب فاصلهگرفتن افراد معلول از سایر شهروندان و عدم مشارکت آنها در امور شهری می گردد . پیاده روهای نامناسب و فاقد مسیر ویژه برای حرکتمعلولین ، وجود موانع در پیاده روها ، نبود مکان استراحت برای ایشان و چندین کمبود دیگر از جمله مشکلات و کمبودهای این قشر ازجامعه است که با مرور و تحلیل آنها و بررسی راهکارهای بشر گرفته شده در سایر کشورها و فناوریهای نوین مربوطه ، می توان بهراهکارها و طرحهای پیشنهادی و اقدامات اجرایی با تشیه بر ضوابط و استانداردها و دستورالعمل های مناسب سازی فضای پیاده روهادست یافت.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، معلولین ، ساختمان ، پیاده رو