عمل آوری بتن خودتراکم با مقاومت خوردگی و دوام بالا ترکیب شده با نانودی اکسید تیتانیوم ، پلی اتیلن تری فتالات و میکروسیلیس جهت استفاده در سازه های انواع محیط های مخرب آبی

امروزه به منظور دستیابی به مقاومت و پایایی بیشتر بتن علاوه بر مواد متشکله اصلی بتن، یعنی سیمان، آب و سنگدانه، از مواد دیگری در بتن استفاده می شود که در حقیقت از این مواد می توان به عنوان یک عامل چهارم در تولید بتن نام برد. ضمن اینکه مواد پوزولانی با توجه به تراکم نسبتا بالای مصالح و عدم نقوذ پذیری یون کلر به داخل یتن دوام و کیفیت بتن را در شرایط مختلف از جمله محیط خورنده سواحل حلیج فارس تامین می کنند. استفاده فوق از این مواد به مقدار زیادی به غنای دانش فنی در ارتباط با استفاده از آنها در حین اجرا و نگهداری پس از اجرا بستگی دارد. در این مقاله عمل آوری بتن خودتراکم مقاوم حاوی نانودی اکسید تیتانیوم ، پلی اتیلن تری فتالات جهت استفاده در سازه های محیط های مخرب آبی سه طرح کلی شامل بتن خودتراکم، بتن خودتراکم حاوی نانودی اکسید تیتانیوم و بتن خودتراکم حاوی نانودی اکسید تیتانیوم ، میکروسیلیس، پلی اتیلن تری فتالات و پودر سنگ آهک ساخته شده و نتایج آنهاپس از قرارگیری در دو محیط آبی و خورنده مورد تحلیل قرار گرفت. برای بررسی عملکرد مخلوط های فوق، خواصی همچون مقاومت فشاری ، مقدار انبساط و انقباض، جذب آب، نمونه های واقع در شرایط محیطی آب معمولی و مخرب با حدود ۵ درصد نمک به مدت ۱۸۰ روز مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج بدست آمده از آزمایشات، نانودی اکسید تیتانیوم باعث بهبود خواص مکانیکی بتن خودتراکم از قببیل مقاومت فشاری، خمشی و دوام در برابر محیط های خورنده می شود. در طرح های حاوی نانودی اکسید تیتانیوم و پلی اتیلن تری فتالات مشاهده گردید، نمونه های مذکور دارای خواص بهتری نسبت به نمونه های دارای نانودی اکسید تیتانیوم تنها می باشد. در این میان طرح حاوی نانودی اکسید تیتانیوم و میکروسیلیس بهترین نتایج مقاومتی را در کنار دوام بتن نسبت به سایر نمونه ها را در شرایط محیط مخرب نمکی خلیج فارس همچون خلیج فارس از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، مقاوم حاوی نانودی اکسید تیتانیوم ، پلی اتیلن تری فتالات ، میکروسیلیس