بررسی بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی به روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (نمونه پژوهی زنان خانه دار شهر کرمانشاه)

زمینه و هدف: یکی از فرآیندهای روانشناختی شاخص مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه، حافظه سرگذشتی است و نشانه اصلی آن یادآوری­های ناخواسته سانحه است. از جمله روش های درمانی در بهبود این اختلالات، تمرین­های مراقبه و ذهن­آگاهی می باشد که به افزایش توانایی خودآگاهی و پذیرش خود، در بیماران منجر می­شود. پژوهش حاضر با هدف نقش روش درمانی ذهن آگاهی در بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی در زنان خانه دار شهر کرمانشاه که دچار استرس پس از سانحه زلزله شده­اند، انجام گرفت.روش: روش تحقیق به صورت شبه آزمایشی و با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل، دارای طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. روش نمونه گیری به شیوه داوطلبانه در دسترس با حجم نمونه نیز ۳۰ نفر و به شیوه تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد ویلیامز و برودبنت (۱۹۸۶) و مصاحبه و آزمون حافظه سرگذشتی بود. گروه آزمایش به شیوه درمانی ذهن­آگاهی در هشت جلسه آموزش داده شدند.یافته ها: یافته­ها نشان داد که روش درمانی ذهن­آگاهی در بهبود اختلال استرس پس از سانحه و زیرمقیاس­های آن و همچنین در بهبود حافظه سرگذشتی نیز تاثیر مثبت و معنی­داری داشت.نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق نشان داد که روش درمانی ذهن آگاهی روشی مناسب برای بهبود اختلال استرس پس از سانحه و حافظه سرگذشتی زنان آسیب دیده از زلزله می­باشد.

کلیدواژه ها:

روش درمانی ذهن آگاهی ، اختلال استرس پس از سانحه ، حافظه سرگذشتی ، زنان خانه دار