نقش خود متمایزسازی در پیش بینی رضایت زناشویی زنان شاغل

هدف از انجام پژوهش تعیین رابطه خود متمایزسازی با رضایت زناشویی زنان شاغل در اداره آموزش وپرورش شهرستان ملارد بود. این پژوهش برحسب هدف بنیادی است و برحسب نحوه گردآوری داده ها همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل ۱۰۰ نفر از شاغلین زن متاهل آموزش وپرورش شهرستان ملارد می باشد. روش گردآوری داده ها کتابخانه ای و با استفاده از ابزار فیش برداری اطلاعات موردنیاز جمع آوری شد و در مرحله نهایی برای گردآوری اطلاعات از نمونه آماری از دو پرسشنامه استاندارد رضایت زناشویی انریچ(ENRICH-۱۱۵) و خود متمایزسازی دریک و مورداک(SDI-CF)، استفاده شده است. همچنین نرمال بودن داده ها به وسیله آزمون کلموگروف اسمیرنف بررسی شد. با توجه به آزمون که از نوع همبستگی می باشد، برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد: خود متمایزسازی رضایت زناشویی زنان شاغل را پیش بینی می کند و همچنین بین خودمتمایزسازی با رضایت زناشویی زنان شاغل در آموزش وپرورش شهرستان ملارد رابطه معنی دار مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خود متمایزسازی ، رضایت زناشویی ، زنان شاغل