امکان سنجی ایجاد محورهای ارتباطی گردشگری میان بناهای تاریخی شهر سنندج با رویکرد پیاده مداری

با گذر زمان و تغییر و تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در جوامع و به طبع آن تغییرات کالبدی در شهرها، سیمای شهرها دچار دگرگونی­ های فراوانی شده است. در طی این تغییر و تحولات، هسته­ ی اولیه شهرها به عنوان یک ثروت تاریخی از محل زندگی انسان در گذشته مورد بی­ توجهی واقع شده است. هسته تاریخی شهرها دارای عناصر و فضاهای باارزشی هستند که برخلاف تغییرات و توسعه­ های ناگهانی و نابه جای شهرهای امروزی، به صورت بطئی در گذر زمان و با توجه به نیاز انسان­ها شکل گرفته­ اند. شهر سنندج نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همانند سایر شهرها دستخوش تغییرات و بی ­توجهی نسبت به بافت تاریخی بوده است. هدف اصلی از انجام این پژوهش امکان­ سنجی جهت ایجاد یک ارتباط معنادار میان بناهای تاریخی موجود در بافت تاریخی شهر و ایجاد بستری برای پیاده ­مداری و گردشگری در آن است. سوال اصلی پژوهش این است که آیا این امکان وجود دارد و چگونه می­ توان این ارتباط را برقرار کرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی-توسعه ­ای و از نظر شیوه انجام توصیفی- تحلیلی می­ باشد که اطلاعات آن از طریق برداشت­ های میدانی، مطالعات کتابخانه­ ای و اسنادی و... گردآوری شده است. با توجه به مطالعات صورت گرفته می­ توان گفت بافت تاریخی شهر سنندج دارای پتانسیل­ های لازم جهت ایجاد شبکه گردشگری پیاده ­مدار میان بناهای تاریخی آن از طریق شبکه معابر وضع موجود است. در این پژوهش از میان معابر موجود در بافت، مناسب­ترین مسیرها و ورودی­ های بافت جهت تحقق اهداف طرح شناسایی و سپس با تعریف پروژه­ های موضعی متنوع سعی در ارائه طرحی منسجم برای این محدوده داشته است. با توجه به رویکرد پیاده­ مداری در پژوهش، معابر در دو مقیاس شهری و محلی در سه دسته پیاده­ راه، معابر آرامسازی شده و معابر گردشگری پیاده­ مدار درون محلی پیشنهاد شده است.