سیکل های توان با سیال عامل دی اکسید کربن فوق بحرانی و گذر بحرانی

در سال های اخیر مسائل مربوط به سیکل های فوق بحرانی دی اکسید کربن به عنوان یک موضوع مورد توجه محققین و شرکتهای فعال در زمینه تبدیل انرژی مطرح شده است . بسیاری از محققان براین باورند که سیکل های تولید توان فوق بحرانی دی اکسید کربن می تواند جایگزین مناسبی برای سیکل های پائین دستی جهت استفاده بهینه از انرژی گرمائی هدر رونده در تاسیسات و سیکلهای بالادستی باشد. جایگزینی بجای سیکل بخار در سیکل های ترکیبی و استفاده از انرژی گازهای داغ خروجی از توربینهای گاز از جمله مهمترین دستاوردهای این ویژگی می باشد. همچنین می توان در انواع دیگر نیروگاه ها از جمله نیروگاه های با کلکتور خورشیدی ، زمین گرمائی و زیست توده نیز از این نوع سیکل استفاده نمود که به برخی از نتایج حاصل از مطالعات علمی و تجربی در این موضوع که منجر به توسعه و امیدواری در این زمینه گشته است در این تحقیق به اختصار پرداخته شده است . ویژگی های خاص دی اکسید کربن در نقطه بحرانی ، از جمله مقادیر پایین فشار و دما(۳۸/۷ مگاپاسکال و ۳۱ درجه سانتیگراد)، چگالی بالا و ویسکوزیته پایین ، محاسن و مزیتهای قابل توجهی برای کاربردی کردن سیکل های با این سیال عامل می باشد که از این مزیت ها در این تحقیق ، به موارد زیر اشاره شده است : -مناسب بودن راندمان حرارتی -جمع و جور بودن سیکل که منجر به کاهش وزن و حجم و سطح جایگیری تجهیزات می گردد -پایین بودن هزینه برق تولیدی -کاهش قابل توجه مصرف آب ناشی ازتغییر فرآیند تولید توان نیروگاه -قابلیت دسترسی و تامین سیال عامل

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن فوق بحرانی ، نیروگاه ، چرخه ، بازده ، توان