ارزیابی سه روش استخراج پروتئین از بذر جمعیت های بومی خشخاش ایرانی (Papaver bracteatum)

خشخاش ایرانی (papaver bracteatum) یکی از گیاهان دارویی ارزشمند است که در شیرابه خود دارای مقدار قابل توجهی آلکالوئید تبائین می باشد که در صنعت داروسازی کاربرد دارد. بررسی تنوع پروتئینی و طبقه بندی ژنوتیپ های موجود در کل رویشگاههای این گیاه در ایران برای شناسایی بهترین جمعیت و در نتیجه به کارگیری آن جمعیت در روند اصلاحی و تکمیل ساختار متابولیتی امری ضروری است . جهت دستیابی به الگوی الکتروفورزی مناسب لازم است که پروتئین های استخراجی دارای کیفیت و کمیت بالایی باشند. پژوهش حاضر جهت دستیابی به بهترین روش استخراج پروتئین در گیاه خشخاش ایرانی انجام شد. در این مطالعه از ۴ روش مختلف برای کمیت و کیفیت استخراج پروتئین بذر در نه جمعیت گیاه Papaver bracteatum استفاده گردید. با مقایسه الگوی الکتروفورزی پروتئین بذر، در نهایت از میان چهار روش استخراج پروتئین ، الگوی باندی با استفاده از پروتئین های استخراجشده با روش فنول نسبت به بقیه روشها دارای کیفیت بالاتری بود.

کلیدواژه ها:

فنول ، پروتئین بذر ، papaver bracteatum ، TCA ، تریس ، فسفات