بررسی اسیدهای فنلی و خواص آنتی اکسیدانی گیاه Artemisia annua

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 224

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOMED01_032

تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1402

چکیده مقاله:

جنس Artemisia یکی از بزرگترین و گسترده ترین جنس های خانواده چتریان می باشد و دارای بیش از ۵۰۰ گونه متنوع است که به طور عمده در اروپا ، آسیا و آمریکای شمالی گسترش یافته اند. در این کار پژوهشی ، درمنه یکساله (A. annua) از شمالغرب ایران جمع آوری شد. هدف از این کار تحقیقاتی ، بررسی اسیدهای فنلی و خواص آنتی اکسیدانی گیاه درمنه یکساله بود. اسیدهای فنلی آزاد، استری و باند شده به کمک التراسونیک استخراج شدند و با استفاده از HPLC جداسازی و شناسایی شدند. محتوای کل فنلی و فلاونوئیدی نمونه ها نیز با استفاده از روش رنگ سنجی Folin-Ciocalteu و کلرید آلومینیوم تعیین شدند. همچنین ، فعالیت آنتی اکسیدانی نمونه ها با استفاده از روش DPPH ارزیابی شدند. بر اساس نتایج بدست آمده، فنولیک اسیدهای باند شده دارای بیشترین بازده بودند. اندازه گیری محتوای فنول و فلاونوئیدکل نشان داد که عصاره فنولیک اسیدهای آزاد دارای بیشترین مقدار ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی بود. همچنین ، عصاره فنولیک اسیدهای آزاد دارای خاصیت آنتی -اکسیدانی بهتری نسبت به بقیه عصارهها بود. نتایج HPLC نشان داد که از بین فنولیک اسیدهای مورد بررسی ، رزمارینیک اسید، متا کوماریک اسید و کافئیک اسید عمده ترین ترکیباتی بودند که در عصاره فنولیک اسیدهای آزاد یافت شدند. عصاره فنولیک اسید استری نشان داد که متا کوماریک اسید و به دنبال آن کافئیک اسید عمده ترین ترکیبات هستند. فراوانترین فنولیک اسید موجود در عصاره فنولیک اسیدهای باند شده نیز مربوط به متا کوماریک اسید بود.

نویسندگان

سعید ملائی

گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز

پوپک فرنیا

مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی، پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی، مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیماریهای ریوی بیمارستان دکترمسیح دانشوری؛ دانشگا ه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران

جلال الدین غنوی

مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی، پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی، مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیماریهای ریوی بیمارستان دکترمسیح دانشوری؛ دانشگا ه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران