وصف معشوق حقیقی }خدا ، انسان کامل {با واژه ی بت و واژه های پیرامونی آن(مولوی ، شیخ محمود شبستری ، حافظ ، صائب تبریزی ،جامی ، اقبال لاهوری ، فرخی یزدی ، شهریار )

مقاله ی حاضر با عنوان» وصف معشوق حقیقی }خدا ، انسان کامل {با واژه ی بت و واژه های پیرامونی آن (مولوی ، شیخ محمود شبستری ، حافظ ، صائب تبریزی ،جامی ، اقبال لاهوری ، فرخی یزدی ، شهریار « ( است و هدف از آن بررسی میزان تاثیر رسوبات اندیشه های بت گرایانه و استفاده از واژه ی بت و واژه های پیرامونی آن چون مغ و صنم و ... از زبان شاعران فوق برای توصیف معشوق حقیقی ( همان خدا و انسان کامل ) می باشد .ابتدا اشاره ای به مباحث مقدماتی کرده ایم که مروری است بر دیرینه ی بت اندیشی و واژه های مدخل آن در بیان و توصیف معشوق حقیقی (خدا ، انسان کامل ) و سپس با گزینش اشعار یافته شده در این ارتباط که قطعا با مطالعه ی آثار آنان بازیابی شده است به بحث و نتیجه گیری پرداخته ایم نکته ی قابل توجه بعدی اشاره به اشعاری است که در آن بت و واژه های پیرامونی آن از جمله مغ و مغان در معنی معشوق حقیقی یعنی خدا و انسان کامل خود به کار رفته اند .در خاتمه اهم یافته های این مقاله در بخش نتیجه گیری به شکلی مجمل بیان شده است . که می توان میزان دلبستگی شاعران مورد نظر را به واژه های بت و کلمات پیرامونی آن از جمله مغ و مغان و... بیان کند .

کلیدواژه ها:

بت ، مغ ، مغان ، معشوق ، حقیقی ، عارف ، انسان کامل .