بررسی ساختار پیرنگ در دو داستان سهراب و فرود در شاهنامه فردوسی

شاهنامه یکی از محدود حماسه هایی است که در آن علاوه بر پرداختن به جنبه های حماسی و قهرمانی ، به ابعاد داستانی نیز توجه شده است ؛ به عبارتی دیگر شاهنامه تلفیقی از عناصر حماسی و داستانی است . فردوسی با آگاهی کامل از عناصر داستانی ، به خوبی از آنها در داستانهایش بهره گرفته و وقایع را بر اساس آنها ساخته و سپس پرداخته است . یکی از عواملی که بیش از همه توجه را جلب می کند، وجود طرح قوی در بیشتر داستانهای شاهنامه ، به خصوص داستان سهراب و فرود است . گرچه در گذشته داستاننویسان به طرح توجه کمتری داشته اند، فردوسی در قرن سه از عامل پیرنگ به عنوان اصلی ترین عنصر در شکل گیری و تاثیرگذاری داستانش بهره گرفته است . از آنجا که بیشتر جنبه ی حماسی شاهنامه بررسی و تحلیل شده و عناصر داستانی به خصوص ساختار پیرنگ در داستانهای شاهنامه از نظرها دور مانده، نگارنده در این مقاله بر آن است که به بررسی این جنبه ی فراموش شده در داستانهای شاهنامه بپردازد و افزون بر بررسی شباهت های ساختار پیرنگ در داستان فرود و سهراب، تفاوتهای احتمالی را نیز برشمارد.

کلیدواژه ها:

ساختار پیرنگ ، فرود ، سهراب ، شخصیت پردازی ، دیدگاه.