روند تدوین برنامه های توسعه در ایران با محوریت برنامه هفتم توسعه

برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پس از انقلاب اسلامی همواره بر پایه رویکردهایی در جهت توسعه کشور استوار بوده است؛ هر برنامه با جهتگیری هایی مبتنی بر رشد اقتصادی، افزایش تولید و ارتقاء بهره وری تدوین شده است. رویکرد غالب این جهت گیریها در راستای افزایش رشد و تعالی کشور بوده است؛ هدف از پژوهش حاضر، بررسی رویکردهای اصلی برنامه های توسعه اول تا هفتم طی سالهای ۱۳۶۸ تا۱۴۰۱ و انطباق سیاستهای کلی برنامه با خط مشیها و چارچوب کلان آن بوده است. پس از طرح مباحث نظری پیرامون پیشینه و روند تدوین برنامه های توسعه طی سالهای مذکور ، به تفصیل در راستای تدوین برنامه هفتم توسعه پرداخته شده است که باید طی سالهای ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۶ به اجرا در آید. مقاله حاضر با استفاده از داده های کتابخانهای و اسنادی به روش توصیفی تحلیلی و مقایسهای نگارش یافته است؛ با تکیه بر مقایسه تطبیقی بین سالهای متمادی اجرای برنامه به این پرسش ها پاسخ داده می شود که آیا برنامه های توسعه منطبق بر سیاستهای کلی ابلاغی صورت گرفته است و مهمترین رویکردهای غالب این برنامه ها در چه بوده است.

کلیدواژه ها:

برنامه توسعه ، سیاستهای کلی ، برنامه های پس از انقلاب ، برنامه هفتم ، برنامه ریزی