معماری پایدار و بهبود فضای شهری محله بالا (بازار) مرغ شیراز

شهرهای کهنسال و دارای تمدن دیرینه، اسنادی گویا و گرانبها از پیشینه و وارستگی ملی و یادبودهای ارزنده ای از گذشتگان هستند که آگاهی بر دگرگونی ها و تحولاتی که با گذشت روزگار بر این شهرها وارد شده و نگاهداری از میراث نیاکان و آنچه از گذشته به یادگار مانده، از ضروریات ملی است. شیراز یکی از کهن ترین و برجسته ترین شهرهای ایران به شمار می رود که هنوز هم در گوشه و کنار این شهر انعکاسی از زندگی پیشینیان هویدا است. بافت تاریخی شیراز با قرارگیری در مرکز شهر و با مساحتی حدود ۳۶۰ هکتار یکی از مناطق ارزشمند شیراز محسوب می شود که موجودیت این منطقه به پیش از اسلام و حتی به قبل از دوره هخامنشیان بازمی گردد. با مهندسی درست و برنامه ریزی های دقیق می توان محیط شهر را به گونه ای بوجود آورد که دارای زیبایی بصری و اصول مهندسی باشد. فضای شهری بایستی نیازهای جمعی مردم را پاسخگو بوده و با طراحی مناسب انتخاب های مختلفی را در دسترس افراد قرار دهد. با توجه به نوع رفتار مردم و علایم آن ها، تعاملات اجتماعی ممکن است در مکان های مختلف شاخصه های متفاوتی را داشته باشد که بسته به مطالعه موردی هر فضا متمایز خواهد بود. این پژوهش با هدف بهبود کیفی فضای شهری شیراز با تاکید بر توسعه مولفه های عمرانی در بافت تاریخی شیراز به تاثیرپذیری از اصول شهرسازی و عمرانی مبتنی بر سلیقه شهروندان و با بهره گیری از روش پیمایشی پرداخته شده است. برای این امر پس از شناخت عوامل موثر، به بررسی کیفی فضای شهری در بافت تاریخی و وضع موجود در حوزه شهرداری شیراز توسط داده های توصیفی حاصل از پرسشنامه در راستای آزمون فرضیات، توسط نرم افزار SPSS و مدل سلسله مراتبی به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج مشاهدات نشان می دهد که معضلاتی در زمینه ی نورپردازی، عرض معابر، دسترسی، امنیت، فضای سبز، فقدان جذابیت محیطی و مواردی از این قبیل در بافت تاریخی شیراز وجود دارد. نتایج توصیفی حاصل از پرسشنامه نیز نشان دهنده نظر مثبت عابرین در زمینه ضعف ها و معضلات مذکور در بافت تاریخی شیراز دارد، امری که رفع نقایص آن موجب بهبود کیفی قابل توجه فضای شهری شیراز در بافت تاریخی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: معماری پایدار ، محله بالا مرغ شیراز ، بهبود فضای شهری ، بافت فرسوده ، معماری شهری.