بررسی پتانسیل پوسیدگی زایی مکمل های رایج خوراکی روی دندان های شیری کودکان

سابقه و هدف: پوسیدگی دندان، شایع ترین بیماری مزمن دهان است که استفاده ی طولانی مدت از داروهای مایع خوراکی می تواند باعث ایجاد آن شود. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی پتانسیل پوسیدگی زایی سه نوع شربت مکمل رایج بر روی دندان های شیری در دندان پزشکی کودکان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی، ۱۸ قطعه از دندان شیری سالم کشیده شده، به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه اول استئوکر، گروه دوم، فروگلوبین و گروه سوم، کیندرمولتی تقسیم بندی شدند. میزان ریزسختی دندان ها با استفاده از دستگاه سنجش سختی ویکرز (Vikers) در روز اول و پس از ۲۸ روز اندازه گیری شد. pH مکمل ها توسط pH سنج دیجیتالی اندازه گیری شد. مقایسه ی گروه ها از طریق آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون Paired T-test انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون نشان داد که بعد از ۲۸ روز غوطه وری، میانگین ریزسختی در گروه های فروگلوبین، استئوکر و کیندرمولتی از لحاظ آماری معنی دار نشد. میانگین ریزسختی گروه استئوکر در روز اول و روز ۲۸ متفاوت بود و میزان ریزسختی در این گروه طی ۲۸ روز کاهش یافته بود. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده مکمل استئوکر بیشترین پوسیدگی زایی را نشان داد. مکمل های فروگلوبین و کیندرمولتی، پوسیدگی زایی جزئی داشتند که قابل چشم پوشی است. نوع قند و تعداد دفعات مصرف مکمل، تاثیر بیشتری نسبت به مواد معدنی موجود در مکمل در پوسیدگی زایی داشت.

کلیدواژه ها:

Dental Decay ، Children ، Hardness ، Oral supplements ، پوسیدگی دندان ، کودکان ، سختی ، مکمل خوراکی