آثار هشت هفته تمرینات استقامتی بر شاخص های کبد چرب، نیمرخ چربی و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی مبتلا به کبدچرب غیرالکلی

مقدمه و هدف: بیماری کبدچرب غیرالکلی با رسوب چربی در سلول­ های کبدی مشخص می­ گردد و در صورت عدم کنترل ممکن است سبب فیبروز، سیروز و تخریب سلولی کبد گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین آثار ۸ هفته تمرین استقامتی بر شاخص­ های ترکیب بدنی، نیمرخ چربی و کبد چرب در زنان دیابتی مبتلا به کبد چرب غیرالکلی اجرا شد.مواد و روش­ ها: در این مطالعه ۳۰ زن دیابتی (سن ۷±۵۳ سال، قد ۴±۱۵۸ سانتی­متر، وزن ۹±۷۵ کیلوگرم) دارای کبدچرب غیرالکلی شرکت کردند. آزمودنی­ ها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۱۵=n) و تمرین (۱۵=n) تقسیم شدند. تمرینات گروه تمرین به صورت دویدن در هر جلسه به مدت ۳۰-۴۵ دقیقه و شدت ۶۰-۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره و سه جلسه در هفته و طی هشت هفته اجرا شد. آنزیم­ های کبدی، نیمرخ لیپیدی، قند خون، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، شاخص­ های ترکیب بدن و VO۲max پیش و پس از پروتکل تمرینی ارزیابی شد. از روش آماری آنووا با اندازه گیری مکرر جهت تعیین تفاوت­ ها استفاده و سطح معنی­ داری آزمون ­ها P≤۰.۰۵ در نظر گرفته شد.یافته­ ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه­ گیری­ های مکرر نشان داد که اثر تعاملی زمان × گروه در متغیرهای نیمرخ چربی (TG، TC، HDL و LDL)، آنزیم­ های کبدی (ALT و AST)، انسولین، مقاومت به انسولین، VO۲max ، WHR، وزن و درصد چربی بدن معنادار می­ باشد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که به جز در متغیر HDL که تغییر معناداری نداشت، سایر متغیرهای نیمرخ چربی در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت (P<۰.۰۵). همچنین نتایج بین گروهی نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های کنترل و تمرین، در فاکتورهای قندخون ناشتا، ALT، AST، TG، HDL ،LDL، انسولین، مقاومت به انسولین، VO۲max ، WHR، وزن و درصد چربی بدن وجود دارد (P<۰.۰۵).بحث و نتیجه­ گیری: این نتایج پیشنهاد می­ کنند که تمرین هوازی با شدت متوسط می­ تواند از طریق جبران اثرات تخریبی دیابت نوع دو و کبدچرب غیرالکلی نقش مهمی را در بهبود این بیمارن ایفا کند. علاوه بر این انجام تمرینات هوازی می­ تواند از پیشرفت بیماری NAFLD جلوگیری کند.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، ترکیب بدن ، نیمرخ چربی ، کبدچرب غیرالکلی ، دیابت نوع دو