تاثیر اصل کرامت بر نحوه برخورد با اقلیت های دینی در اندیشه سیاسی اسلام با نگاهی به قوانین اساسی ایران، کویت و سوریه

بر اساس جهان بینی اسلام انسان بماهو انسان و فارغ از هر نوع تبعیض و امتیازی، دارای ارزش و کرامت ذاتی است که اعتقاد به این اصل مترقی، تعیین کننده نوع نگرش و برخورد با اقلیتهای دینی در جوامع اسلامی می باشد. در عصر حاضر که معروف به عصر ارتباطات است حضور  اقلیت های دینی تحت عناوین مختلف در جوامع اسلامی، امری انکار ناپذیر و بلکه بسیار مبتلا به است، لذا بررسی اینکه اعتقاد به اصل کرامت انسانی چه تاثیری در نحوه برخورد با اقلیتهای مذکور دارد یکی از اهداف مهم پژوهش پیشرو است.  در پژوهش حاضر در صدد یافتن پاسخ به این پرسش اساسی هستیم که در اعتبارسنجی اصل کرامت بر نحوه برخورد با اقلیت های دینی در نظام سیاسی اسلام، آیا اصل کرامت مقدم است یا مهدورالدم بودن اقلیت ها؟ و درصورت تقدم هرکدام، این تقدم از چه بابی خواهد بود؟ در این راستا قانون اساسی سه کشور ایران، کویت و سوریه که دارای نظام سیاسی مبتنی بر اسلام هستند و ملزم به رعایت احکام و قوانین اسلام می باشند در خصوص نحوه برخورد با اقلیت های دینی، مورد مطالعه تطبیقی قرار گرفتند. از اهم نتایج این است که با توجه به اقسام مختلف اقلیت های دینی که در جوامع اسلامی حضور دارند، تقدم یا تاخر اصل کرامت بر مهدورالدم بودن آنان متفاوت است که البته در اکثر موارد اصل کرامت تقدم دارد و تقدم آن از باب حکومت است و این تقدم در مواردی موبد و در مواردی موقت است. همچنین قانون اساسی ایران در مقایسه با قوانین اساسی کویت و سوریه با توجه به اصل کرامت انسانی، در برخورد صحیح با اقلیتهای دینی، توفیق بیشتری داشته است. تحقیق حاضر به روش تحلیل مقایسه ای و با استفاده از ابزار کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

Human dignity ، religious minority ، political thought of Islam ، Iran ، Kuwait ، Syria ، کرامت انسانی ، اقلیت دینی ، اندیشه سیاسی اسلام ، ایران ، کویت ، سوریه