بررسی نقش ظرفیت نظام حکمرانی در تحقق سیاست های شهر هوشمند

منظور از حکمرانی هوشمند ارائه بستری برای مدیریت یکپارچه امور شهر می باشد. این بستر باید ارائه دهنده سرویس ها وتعاملات بین اجزاء شهر در راستای نایل شدن به شهری موثر و کارا باشد. مهمترین ابزار موثر در این زمینه استفاده از فاوا(شامل زیرساخت های ارتباطی، سخت افزار و نرم افزار)، بهره گیری از فرآیندهای هوشمند و تصمیم گیری مبتنی بر اطلاعاتمی باشد.تعامل و مشارکت کلیه عوامل خصوصی، دولتی و حکمرانی شهر از الزامات دستیابی به حکمرانی هوشمندمی باشد.توسعه بعد حکمرانی هوشمند، با توجه به ماهیت بنیادی آن در بنای شهر هوشمند، زمینه ساز توسعه دیگر ابعادهوشمندسازی نیز می گردد. حکمرانی هوشمند شامل مشارکت سیاسی و فعال، خدمات شهروندی و استفاده هوشمند ازدولت الکترونیک می باشد. علاوه بر این حکمرانی هوشمند به استفاده از کانال های ارتباطی جدید، از قبیل دولتالکترونیک و یا «دموکراسی الکترونیک» اشاره دارد. هدف نهایی شهر هوشمند ارتقای همزمان کیفیت شهر و کیفیت زندگی در شهر است. این دو جنبه یکسان نیستند اما با هم ارتباط بسیار نزدیکی دارند. آنچه که این دو جنبه را بطور خاصبه هم مرتبط می سازد درک مزایا و منافع شهر هوشمند از طریق نتایج پروژه های هوشمندسازی مشخص است. هوشمندییک شهر در واقع متشکل از چند بعد است. گیفینگر، به عنوان یکی از مشهورترین اندیشمندان، شش بعد مختلف شهرهوشمند را توصیف کرده است.

کلیدواژه ها:

نظام ، حکمرانی ، سیاست ، شهرهوشمند