مطالعه آزمایشگاهی تاثیر هندسه سرریزهای کنگره ای-ذوزنقه ای بر افزایش مقدار اکسیژن محلول آب

یکی از پارامترهای مهم کیفی آب رودخانه­ها، مقدار اکسیژن محلول (Dissolved Oxygen) در آن می­باشد. یکی از روش های افزایش سطح اکسیژن محلول، استفاده از سازه­هایی نظیر سرریز می­باشد که منجر به ورود حباب­های کوچک هوا به آب می گردد. در این پژوهش عملکرد سرریزهای کنگره­ای ذوزنقه­ای در مقایسه با سرریز خطی بر مقدار DO آب تحت شرایط مختلف هندسی و هیدرولیکی مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده­های آزمایشگاهی و تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که طول سیکل در جهت جریان سرریزها، ضخامت تیغه­های ریزشی و الگوی جریان ریزشی از تاج سرریزها سه پارامتر موثر بر مقدار اکسیژن محلول در سرریزهای پلان کنگره ای می­باشند. مقایسه نتایج حاکی از آن است که سرریزهای کنگره ای با هندسه سه سیکل، عملکرد بهتری در مقایسه با سرریزهای هندسه دو سیکل داشتند. در هدهای نسبی پایین، سرریز کنگره­ای ذوزنقه­ای با هندسه سه سیکل و طول در جهت جریان کمتر با متوسط راندمان افزایش اکسیژن محلول ۵۸ درصد و در هدهای نسبی بالا سرریز کنگره­ای ذوزنقه­ای با هندسه سه سیکل با طول در جهت جریان بیشتر با متوسط راندمان افزایش اکسیژن محلول ۴۴ درصد بهترین عملکرد را در افزایش اکسیژن محلول در جریان داشتند. مقایسه نتایج حاکی از آن است که در سرریزهای مورد مطالعه، با افزایش نسبت بی­بعد ارتفاع ریزش به ارتفاع سرریز  از ۴/۰ به ۸/۰، مقدار متوسط راندمان افزایش اکسیژن محلول در سرریزهای کنگره­ای بطور متوسط ۱۳درصد افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

Dissolved Oxygen ، labyrinth weir ، Water quality ، Tail water depth ، Height drop