بررسی عملکرد تحصیلی درس ریاضی پایه نهم از طریق باورهای انگیزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی عملکردتحصیلی درس ریاضی پایه نهم از طریق باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) است. روش انجام این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی مورد پژوهش کلیه دانش آموزان پایه نهم آموزش و پرورش ناحیه ۲ شهر زاهدان می باشد. که تعداد ۹۴۱ نفر از دانش آموزان به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. که بر اساس جدول مورگان و به صورت تصادفی ۲۷۴ دانش آموز انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش نمره دانش آموزان در درس ریاضی و مقیاس راهبردهای انگیزشی برای یادگیری است که توسط پینتریچ و دی گروت در سال ۱۹۹۰ ساخته شده است. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آماری از قبیل آزمونتی تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین نمره دانش آموزان در زمینه عملکرد تحصیلی ریاضی و باورهای انگیزشی در حد متوسط می باشد. همچنین بین عملکرد تحصیلی درس ریاضی پایه نهم دانش آموزان و باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) رابطه معنادار وجود دارد و در مجموع متغیرهای خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان در مجموع حدود ۴۳ درصد واریانس عملکرد تحصیلی درس ریاضی پایه نهم را پیش بینی می کنند و خودکارآمدی و ارزش گذاری بیشتر عملکرد ریاضی را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

عملکردتحصیلی ، باورهای انگیزشی ، خودکارآمدی ، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان