مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و درمان تعامل والد -کودک بر تعارض والد-فرزند کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی

زمینه و هدف: اختلال­های اضطرابی اثرات منفی قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی، روابط با همسالان و عملکرد خانواده کودکان می­گذارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و درمان تعامل والد -کودک بر تعارض والد-فرزند کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح­های کاربردی و شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان (دختر و پسر) مبتلا به اختلال اضطراب جدایی شهر ساری در شش ماه نخست سال ۱۴۰۰ بود. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از مراجعه کننده به مرکز مشاوره بامداد و مرکز مشاوره باور که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی درمان شناختی- رفتاری و درمان تعامل والد -کودک و گروه گواه در لیست انتظار جای داده شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه تعارض والد-فرزند اشتراوس (۱۹۹۰)، مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (۱۹۹۷) به دست آمد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و نرم افزار SPSS-۲۶ به اجرا درآمد. یافته­ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه درمان شناختی-رفتاری و درمان تعامل والد –کودک بر تعارض والد-فرزند در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تفاوت معناداری وجود دارد  (۰۹/۱۴=F؛ ۰۰۱/۰>P) و درمان تعامل والد –کودک تاثیر بیشتری نسبت به درمان شناختی-رفتاری بر تعارض والد-فرزند در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی داشت (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بنابراین می­توان نتیجه گرفت که درمان تعامل والد –کودک می­تواند به عنوان روش مداخله­ای موثری برای بهبود تعارض والد-فرزند در در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی باشد.

کلیدواژه ها:

cognitive-behavioral therapy ، parent-child interaction therapy ، parent-child conflict ، Separation anxiety disorder ، درمان شناختی- رفتاری ، درمان تعامل والد –کودک ، تعارض والد-فرزند ، اختلال اضطراب جدایی