پیش بینی کیفیت زندگی براساس شادکامی و امید در نوجوانان تک والدی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی براساس شادکامی و امید در نوجوانان تک والدی انجام شد. روش پژوهش: جامعه پژوهش حاضر دانش آموزان دختر دبستانی شهرستان سمنان بود، که از این میان ۲۲۰ نفر (۱۲ تا ۱۶ ساله) تک والدی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند با توجه به ملاک های ورود انتخاب شدند. ابزارهای اندازگیری در این پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(۱۹۹۱)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد هیلز و آرگیل (۲۰۰۲) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) بود و تجزیه تحلیل آماری بوسیله نرم‎افزار SPSS نسخه ۲۳ و آزمون رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای شادکامی و مولفه های امید (تفکر راهبردی و تفکر عاملی) می توانند ۲/۲۳ درصد از واریانس کیفیت زندگی را تبیین کنند و در سطح کمتر از ۰۱/۰ معنادار است. نتیجه گیری: بنابرنتایج بدست آمده می توان بیان کرد که به کمک امیدواری و شادکامی در نوجوانان تک والدی می توان کیفیت زندگی آنان را پیش بینی کرد.

کلیدواژه ها:

quality of life ، happiness ، hope ، single-parent teenagers ، کیفیت زندگی ، شادکامی ، امید ، نوجوانان تک والدی