مقایسه اثربخشی تمرینات ورزش مغزی و بازی درمانی فیلیال بر همدلی وروابط والدکودک در دانش آموزان اختلال یادگیری شهر تهران

زمینه و هدف: اختلال یادگیری در کودکان  یک اختلال عصبی- رشدی است که بر پردازش موثر اطلاعات کلامی یا غیر کلامی تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تمرینات ورزش مغزی و بازی درمانی فیلیال بر همدلی و روابط والد کودک در دانش آموزان اختلال یادگیری شهر تهران انجام شد. روش پژوهش: تحقیق از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه تحقیق شامل کلیه دانش­آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مقطع ابتدایی شهر تهران می باشند. روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای منظم انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) تقسیم شدند. در هر سه گروه پرسشنامه های مقیاس همدلی شناختی و عاطفی کودکان: فرم درجه بندی والدین (دادس و همکاران، ۲۰۰۸) و پرسشنامه پرسشنامه تعامل مثبت کلی والد- کودک پیانتا تمرینات درمانی ورزش مغزی (۸ جلسه) و گروه آزمایش دوم، بازی درمانی فیلیال (۱۰ جلسه) انجام شده و برای گروه گواه هیچگونه مداخله ای انجام نشد. تجزیه نحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری، تک متغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی و نرم افزار SPSS۲۳ انجام شد. یافته­ ها: یافته­ های پژوهش نشان داده است که تمرینات ورزش مغزی و بازی درمانی فیلیال بر مهارت مدیریت هیجان (۸۸۰/۴ F= و ۰.۰۱P<)، شایستگی اجتماعی (۶۴۴/۲۰۰ F= و ۰.۰۱P<)، همدلی (۲۳۲/۲۳۱ F= و ۰.۰۱P<) و روابط والد- کودک (۹۷۸/۲۹F= و ۰.۰۱P<) موثر بود. همچنین بین گروه تمرینات ورزش مغزی و گروه بازی درمانی فیلیال بر بهبود همدلی و روابط والد کودک و تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه ­گیری: می توان نتیجه گرفت که از این دو نوع تکنیک آموزشی برای کمک و آموزش کودکان دارای اختلال یادگیری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

exercise ، play therapy ، empathy ، child-parent relationships ، students ، learning disorder. ، ورزش ، بازی درمانی ، همدلی ، روابط والد کودک ، دانش آموزان ، اختلال یادگیری