عوامل موثر بر تنبلی دانش آموزان و راهبردهای بهبود آن به شیوه نظریه داده بنیاد

هدف تحقیق حاضر، شناسایی عوامل موثر بر تنبلی دانش آموزان دوره ابتدایی و راهبردهای بهبود آن بوده است. روش تحقیق، کیفی از نوع نظریه داده بنیاد بوده است. محیط پژوهش شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی شهرستان نجف آباد(۱۶۰۹ استخدام دولتی و ۲۳۲ نفر استخدام مدارس غیرانتفاعی)در سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۰بوده است.شیوه نمونه گیری تا حد اشباع نظری به تعداد ۳۳ نفر ادامه یافت. برای غنی سازی داده ها نیز از مقالات علمی منتشر شده در رابطه با تنبلی دانش آموزان استفاده بعمل آمد.ابزار تحقیق شامل مصاحبه عمیق و غیرساختاریافته بوده است.برای تجزیه و تحلیل داده از روش کد گذاری باز، کد گذازی محوری و کد گذاری انتخابی استفاده گردید. بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد، شرایط علی تنبلی دانش آموزان مشتمل بر ۸ کد گزینشی ۱.ناامیدی ۲.سهل انگاری ۳.خودپنداره منفی؛ ۴.نداشتن انگیزه؛ ۵.نداشتن اعتمادبه نفس(بی اعتمادی به خود، از دست دادن خودباوری)؛ ۶.نداشتن دلبستگی تحصیلی؛ ۷.نداشتن تلاش تحصیلی؛ ۸. ناخشنودی تحصیلی بوده است. شرایط زمینه ای بهبود تنبلی دانش آموزان شامل ۳ کد گزینشی ۱. کشف هوش دانش آموز؛ ۲. تبلور سازی هوش دانش آموز و ۳. ابراز وجود دانش آموز بوده است. شرایط راهبردی بهبود تنبلی دانش آموزان شامل ۲ کد گزینشی ۱. راهبردهای فراشناختی؛ ۲. راهبردهای شناختی بوده است. شرایط مداخله ای بهبود تنبلی دانش آموزان شامل ۲ کد گزینشی ۱. تاثیر اطرافیان؛ و۲. افت تحصیلی بوده است. پیامدهای بهبود تنبلی دانش آموزان شامل ۳ کد گزینشی ۱. تلاش و کوشش؛ ۲. امید به آینده؛ و ۳. دلبستگی تحصیلی بوده است.

کلیدواژه ها:

تنبلی ، سهل انگاری ، نامیدی ، ناخشنودی تحصیلی