مقایسه روشهای پنمن مانتیث فائو و تورنت وایت در برآورد تبخیروتعرق پتانسیل ناشی از بارندگی در محدوده مطالعاتی هشتگرد

تبخیر-تعرق ناشی از بارندگی یکی از عوامل مهم چرخه هیدرولوژی و یکی از پارامترهای مهم در محاسبه بیلان هیدروکلیماتولوژی میباشد که میزان نفوذ ناشی از بارش را به آبخوان مشخص میکند. در این مطالعه تبخیر-تعرق ناشی از بارندگی از طریق روش پنمن مانتیث فائو۵۶ ۱ ، تورنت وایت ۲، معادله هارگریوز، ۱۹۹۶ Kpen، ۱۹۷۲ Kpen، Pen ۹ وFAO ۲۴ Rd برآورد گردید. روش ترکیبی پنمن - مانتیث -فائو به عنوان روش مرجع در نظر گرفته شده و دقت روشهای مختلف مورد استفاده در نرم افزار ET-Ref بر اساس آن مورد بررسی قرار گرفت . کارایی روشهای مورد مقا یسه با استفاده از آمارههای ریشه میانگین مربع خطا ( ( RMSE ومیانگین خطای مطلق MAE) ۴) مورد ارزیابی قرار گرفت . نتا یج نشان داد روشهای با پا یه پنمن مانتیث ( ASCE PM ، ASCE PM rs،(ASCE st PM به ترتیب با RMSE حدود و ۰۳ /۰، ۰۷۹/ ۰، ۰۷۹/۰ و MAE حدود ۰۲۱/۰ ۰۶۸/ ۰، ۰۶۹/۰ مناسب ترین روشها برای برآورد تبخیر-تعرق ناشی از بارش به شمار م ی آیند و روش تورنت وایت به عنوان یک روش مبتنی بر دما، ۱۹۴۸ Pen و FAO ۲۴ Rd با RMSE حدود ۹۹/۲ ، ۴۳/۱ و ۳۳/۲ و / MAE، / و ۰۷/۲ دارای کم ترین تطابق باروش فائو پنمن مانتیث میباشد. بنابراین اگرچه معادلات بر پایه پنمن میتوانند میزان تبخیر-تعرق پتانسیل را با استفاده از دادههای دما، رطوبت نسبی ، سرعت باد و ساعات آفتابی و با دقت بهتری برآورد نمایند ولی در صورت عدم دسترسی به این اطلاعات در محدوده هشتگرد میتوان از روش تجربی هارگریوز میزان تبخیر و تعرق مرجع را با خطای کمتری نسبت به سایر روشهای تجربی برآورد کرد.

کلیدواژه ها:

فائو-پنمن -مانتیث ، تورنت وایت ، تبخیرو تعرق پتانسیل ، میانگین خطا مطلق ، بیلان هیدروکلیماتولوژی .